Sa gitna ng karimlan
Liwanag ng bituin ang naging tanglaw
Ang dampi ng hangin
Ay may banayad na paggalaw
Musika sa pandinig ang panaghoy ng dahon
Kay inam sa mata ang galaw ng alon
Sa buhangin kung saan humahampas ito
Bakas ng bawat salpok ang namamataan
dito
Di pa man nagtatagal
nakaramdam na ng pagkapagal
Ang hangin na kanina lamang ay banayad
sa pagsayaw
Ay di na maramdaman wari’y pumanaw
Oras ay tumatakbo
Di kayang habulin ng mga anino
Yabag ay di marinig
Sa katahimikang kanina pa napunit
Hawak mo ang panulat, papel mo man ay di
mahanap
Halika at iguhit mo ang nais sa hangin
Hayaan mong sa langit ito ay tangayin
O kaya naman ay isulat mo ito sa
buhangin
Sa pagdaan ng alon hayaan mong pawiin
Hindi iyon mawawala
Ito’y mananatili lamang doon
Lilipas man ang panahon
Ang naisulat at naiguhit na ay isa na
lamang alaala ng kahapon
Lumangpapel
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento